
14 feb Een glimp
Er was een tijd dat ik
heel even
een glimp mocht zien
van wie jij
werkelijk bent
Muren vielen
ongenadig zacht
om lagen
gleden oorverdovend
stil af
Woorden
als kostbare regen
lesten
mijn dorst verbonden
mij weer
met jou, mijn dierbare
Ik ontdekte jou voor
het eerst
door de ogen van
mijn ziel
als nooit tevoren
zelfs niet
in onze kinderjaren
Waar kwamen
die zeeën
toch vandaan
die ons
weer scheiden?
Ver weg een
schaduw
en toch wieg ik
paradoxaal
je ziel voor altijd
in mijn armen
En blijf hier liefdevol
wachten
tot die oorverdovende
stilte
en ongenadige
zachtheid
ons weer verbindt
Maria Band
Geplaatst op 23:19h, 14 februariIets in deze woorden raakte mij heel erg. Ik herkende mijn heimwee denk ik. Dankjewel hiervoor.