14 feb Een glimp

Er was een tijd dat ik
heel even
een glimp mocht zien
van wie jij
werkelijk bent

Muren vielen
ongenadig zacht
om lagen
gleden oorverdovend
stil af

Woorden
als kostbare regen
lesten
mijn dorst verbonden
mij weer
met jou, mijn dierbare

Ik ontdekte jou voor
het eerst
door de ogen van
mijn ziel
als nooit tevoren
zelfs niet
in onze kinderjaren

Waar kwamen
die zeeën
toch vandaan
die ons
weer scheiden?

Ver weg een
schaduw
en toch wieg ik
paradoxaal
je ziel voor altijd
in mijn armen

En blijf hier liefdevol
wachten
tot die oorverdovende
stilte
en ongenadige
zachtheid
ons weer verbindt

Yvonne Alefs