Niet boven of onder voor of achter ook niet naast maar in en door me Van boven naar beneden van voor naar achteren en van links naar rechts door wie ik ben Niet van buitenaf naar binnen maar van binnenuit naar alle richtingen Geen einde Geen begin Geen vorm Geen naam Altijd aanwezig, altijd voelbaar mits ik alle zintuigen naar binnen richt Dat wat eeuwig is stroomt door ieder mens Even lang, even breed even hoog en even diep Verbindt zonder uitzondering zonder enig voorkeur mij met jou ons allen met elkaar   Wu Xing Qigong blog...

Ik zit aan je voeten kijk vragend naar je op hoor je stem zo helder zie je houding zo zacht Je woorden vloeien rijk’lijk dalen zachtjes op mij neer storten zich uit in mijn hart en overspoelen mijn ziel Hier op deze berg red je mij acht keer met een nog ongekende liefde en een wijsheid nog ongehoord Ik sta langs de weg kijk je diep in de ogen zie meteen wat jij ook weet niemand heeft je echt begrepen De mensen naast me roepen noch om zachtheid, noch om moed, noch om gerechtigheid door liefde, of om genade en verbinding Het Hosanna dat hier klinkt is geen vraag om eeuwig leven geen verlangen naar hemels licht slechts geluid met aardse tonen Ik kniel...

Er was een tijd dat ik heel even een glimp mocht zien van wie jij werkelijk bent Muren vielen ongenadig zacht om lagen gleden oorverdovend stil af Woorden als kostbare regen lesten mijn dorst verbonden mij weer met jou, mijn dierbare Ik ontdekte jou voor het eerst door de ogen van mijn ziel als nooit tevoren zelfs niet in onze kinderjaren Waar kwamen die zeeën toch vandaan die ons weer scheiden? Ver weg een schaduw en toch wieg ik paradoxaal je ziel voor altijd in mijn armen En blijf hier liefdevol wachten tot die oorverdovende stilte en ongenadige zachtheid ons weer verbindt Yvonne Alefs...

En dan zijn daar de stilte de leegte het verdriet Stapstenen in het donker Zet je voeten maar neer eén voor één Voel de stilte Ervaar de leegte Doorleef het verdriet In al hun diepten in al hun donkerheid wijzen ze je de weg deze stapstenen in het donker Voeren je terug naar de liefde het licht het leven naar de plek waar een weerzien wacht Yvonne Alefs...

Kan ik altijd dankbaar zijn is wat ik me soms afvraag zonneschijn en regenvloed dragen zonder geklaag Kan ik altijd dankbaar zijn ook als mijn schat verdwijnt ik zonder verder moet gaan en verlies zo vreselijk schrijnt Kan ik altijd dankbaar zijn zelfs als mijn tranen stromen als ‘t liefste me ontnomen is en ik aan leed niet kan ontkomen En als mijn dromen barsten ’t niet gaat zo als ik wil kan ik dan met lege handen toch dankbaar zijn en stil Ik zou zo graag willen leven kijkend naar wat ik ontvang koesteren dat wat ik verloor en loslaten waarnaar ik verlang Ja, dan kan ik altijd dankbaar zijn voor dat wat het leven geeft aan ’t einde mijn ogen...

Niets geeft ruimte, rust en stilte Geeft vrijheid, overvloed en rijkdom Leegte, lucht en nut Vergezichten, horizonten en oneindigheid Maar niets weten, niets snappen, niets begrijpen niets bezitten, niets begeren, niets bereiken niets vinden, niets kunnen, niets doen niets plannen, niets willen, niets bedenken Vinden we maar niets
De ruimte van een nieuw begin vouwt zich voor mij open Ik vind het in en om mijn hart om te kunnen groeien in de liefde Voel het diep van binnen in mijn hoofd zodat ideeën zich mogen manifesteren Ervaar het vanuit mijn innerlijke blik waardoor ik de wereld weidser kan bezien Ik hoor het zich steeds verder uitstrekken tot voorbij vermogens van menselijk begrip Het geeft vrijheid vanuit het diepste ‘Zijn’ vormt woorden van inzicht en herkenning
Jouw ogen zijn bruin en je haren donker je huid getint en in die ogen een flonker Zo anders als ik met ogen blauw, haren blond en huid zo wit als dauw
Ik laat je graag mijn wereld zien en hoop ook dat jij de jouwe toont Hoe anders of op z’n kop het ook lijkt mijn wereld is wat in mij woont Het leeft in mij, in mijn hart en ziel en is gebouwd met vallen en opstaan Gemaakt van ervaringen en levenslessen gevormd tot mijn persoonlijke bestaan

VLOED! VLOED! Golf na golf ga je me voor en ik volg je voet voor voet laat je niet te ver vooruitgaan nieuwsgierig naar wat je doet Je verrast me van alle kanten bent sterk en zacht tegelijk Het leven stroomt met je mee een kracht waarvoor ik bezwijk In de diepte kan je koel zijn elders warm door zonnestralen ‘t Is maar net waar ik m’n voet zet op hoogten of in dalen         LEVEN! LEVEN! Dag na dag ga je me voor en ik volg je op de voet laat je niet te ver vooruitgaan nieuwsgierig naar wat je doet Je verrast me van alle kanten bent scherp en zacht tegelijk Alles wat leeft stroomt met je mee een kracht waarvoor ik bezwijk In de diepte voel...

Hier op deze mooie plek in het NU van mijn leven Ben ik vervuld van wat eens was en wat met het heden is verweven Wat geweest is, is niet voorbij want zowel verdriet als plezier zijn de onvervalste sporen die mij leidden naar het HIER
Ik wil je zo graag begrijpen voelen wat jij ook voelt Maar het lukt me soms niet te vatten wat je nu eigenlijk precies bedoelt Waarom zie jij het soms zo anders dan dat ik de dingen zie De woorden die jij tot mij spreekt vertel me, hoe ontvang ik die? Zo worstel ik soms met mijn naaste met diegene die ik soms liever mijd tot ik besef dat wat hij of zij mij toont gewoon een deel is van mijn eigen strijd
Vrede begint IN jou en mij gaat om liefde voor wie je zélf bent Hangt niet af van wat een ander doet maar om de vraag of je jezelf wel erkent Mag je er zijn met al je goed en kwaad? Met al je opstaan en je vallen? Mag je het telkens weer opnieuw proberen? Of mag je het gewoonweg nooit verknallen?
Ik overdenk de afstand tussen jou en mij en besef bij het omhelzen: je bent nu nog zo dichtbij dat onze wangen elkaar raken en onze afscheidstranen zich vermengen Ik overdenk de afstand tussen jou en mij en besef bij het weggaan: het elkaar aanraken is nu voor even voorbij want jouw leven voltrekt zich hier en de mijne ergens in de wereld daar
Een ja zonder omweg Een nee zonder uitleg Een woord zonder sluier Een gedachte zonder schaduw Een rust zonder spatie Een storm zonder schade
Onze Vader die in de hemel zijt ons hart is die hemel als het Uw liefde verspreidt Uw naam worde geheiligd want het is het kostbare wachtwoord, dat onze ziel beveiligt Uw koninkrijk kome als wij van angst en haat afstand hebben genomen Uw wil geschiedde ofschoon wij soms denken onszelf een betere lot te kunnen bieden Gelijk in de hemel daar ons hart uw woorden spreekt, ondanks aards gezemel Als ook op aarde omdat ons denken de uitkomst is van uwe wijsheid zo hoog van waarde

Verwachting! Ik probeer je vorm te geven met mooie woorden en volle zinnen, maar niets wat jou in volheid kan omschrijven schiet mij hier nu te binnen. Verwachting! Je bent zo moeilijk te vangen, want besta je eigenlijk wel? Je ligt altijd in de toekomst en als je in waarheid verandert, verdwijn je snel. Verwachting! Ik wil je zo graag begrijpen, maar soms twijfel ik zo aan jou. Ben jij brenger van hoop of boodschapper van wanhoop, waarin ligt je trouw? Verwachting! Je kunt zo dwingend zijn als je luid en duidelijk spreekt via de ander en ik niet aan je kan voldoen en daardoor niet zoals...

Parijs, dertien november tweeduizendenvijftien
gruwelen gegrift in ons geheugen
ook al hebben we slechts een splinter gezien

De vlijmscherpe pijn van ons medemens snijdt
als een  vers geslepen mes
dwars door ons collectieve hart tot het splijt

Tweestrijd tussen rauwe haat en helende liefde
tussen gebalde vuisten en berouw
om al wat WIJ deden en wat ook zo griefde

Ik sluit mijn ogen en van binnen naar buiten bekijk ik de wereld zonder iemand uit te sluiten Mensen in alle kleuren passeren mijn geest die nu op aarde leven en die hier eens zijn geweest Hun God kan ik voelen want Hij is ook de mijne Jaweh, Allah, de Alziende we zijn allemaal de Zijne
Geboren uit één moederschoot ontsproten uit dezelfde bron zijn wij onlosmakelijk verbonden gelijk de aarde en de zon Jouw ogen zijn als de mijne zien wat ook ik zie weerspiegelen deze wereld met al haar wonder en magie
Het moment waarop je wordt geboren en je ziel de aarde kent ontvang je liefde zonder zorgen of je dat wel waardig bent De glimlach die je als kind wordt gegeven of de zachte streling van een hand neem je aan in het volst vertrouwen dat je het waard bent, die liefdesband
De wereld wacht op jou mijn kind tot jij je licht laat schijnen Het straalt al binnenin jouw ziel en zal daar nooit verdwijnen Dat licht van jou, die warme gloed, dat ene wat alleen jij kan geven de wereld wil het graag omarmen zij wil het graag beleven
Het huwelijk is niet jezelf wegcijferen of je anders voordoen dan je bent Juist jezelf in volheid tonen geeft het huwelijk fundament Ruimte geven aan de ander om zichzelf te kunnen zijn is de grootste blijk van liefde een zekere weg naar zonneschijn
Voetstappen op het strand trekken sporen in het zand Vertellen me verhalen van successen, en fluisteringen van falen
Ik kijk in je ogen en zie jouw ziel zon en regen een regenboog Ik luister naar je stem en hoor jouw leven zon en regen een regenboog

Een steen geworpen Een woord gescholden Een onschuld genomen Een schot geschoten Een leven getekend Een ziel geschaad Een hart gesloten Een mens gebroken De “getroffene” werpt De “gescholdene” scheldt De “genomene” neemt De “geschotene” schiet Opnieuw een leven getekend Opnieuw een ziel geschaad Opnieuw een hart gesloten Opnieuw een mens gebroken De cirkel blijft zo heel De vrede blijft verloren De mensheid blijft gebukt De wereld blijft gewond Alleen liefde kan ons helen Alleen vergeving ons bevrijden Niet alleen voor de ander Maar vooral ook voor onszelf - Yvonne Alefs - ...

Precies herinneren, kan ik het me niet, en toch weet ik dat het jouw handen waren, die mij steunden bij mijn eerste stappen
Toen jij mij negen maanden onder jouw harte droeg was JIJ mijn levensbronne jouw hart ook voor de mijne sloeg

Vader van mijn vroegste jaren mag ik in jouw schoenen stappen? Voelen hoe je teder kuste de buik waarin ik groeien mocht? Hoe je lieve woorden sprak naar mij jouw nog ongeboren kind? En mag ik je dan eeuwig danken dat ik je liefde ervaren mocht?

Ik heb je lief, mijn kind Wil niets liever dan je altijd vasthouden zodat niets je overkomt en je altijd zult lachen Maar ik weet dat je dan niet zult groeien dus laat ik je los ....
Ik ben onderweg, onderweg naar een bestemming die ik wel al kan voelen in iedere vezel van mijn lichaam, maar nog niet kan waarnemen met mijn ogen of bevatten met mijn verstand.
Loading new posts...
No more posts